Kripto Varlıklar sektörü Likidite parçalanması zorluğuyla karşı karşıya

Kripto Varlıklar, işlem işleme yeteneğini artırma konusunda önemli ilerlemeler kaydetmiştir. Yeni ortaya çıkan altyapı blok zincirleri ve yan zincir ağları, daha hızlı ve daha düşük maliyetli bir işlem deneyimi sunmaktadır. Ancak, bir temel sorun giderek daha belirgin hale geliyor: Likidite parçalanması - fonlar ve kullanıcılar, sürekli genişleyen blok zincir ağlarında dağılmış durumdadır.

Son zamanlarda, tanınmış bir blok zinciri uzmanı bir blogda, genişlemenin paradoksal olarak beklenmedik koordinasyon zorlukları getirdiğini belirtti. Blok zinciri ağlarının sayısının çok fazla olması ve büyük miktarda değerin dağılması nedeniyle, katılımcılar her gün çapraz zincir, takas ve cüzdan geçişi gibi zahmetli işlemlerle başa çıkmak zorunda kalıyor.

Bu sorun yalnızca belirli bir ekosistemi etkilemekle kalmaz, neredeyse tüm blockchain ekosistemlerini kapsar. Yeni blockchain teknolojileri ne kadar gelişmiş olursa olsun, yine de birbirine bağlı olmayan likidite "adası" olma riski vardır.

Parçalanmanın Gerçek Maliyeti

Likidite dağılımı, tüccarların, yatırımcıların veya merkeziyetsiz finans(DeFi) uygulamalarının tek bir varlık "havuzunu" kullanamaması anlamına gelir. Bunun yerine, her blok zinciri veya yan zincir bağımsız bir likiditeye sahiptir. Belirli bir kredi platformunu kullanmak veya token satın almak isteyen kullanıcılar için bu izolasyon birçok zorluk getirmektedir.

Teknik yeterliliği düşük kullanıcılar için ağ değiştirmek, özel cüzdan oluşturmak ve birden fazla işlem ücreti ödemek kesinlikle sorunsuz bir deneyim değildir. Her bir izole havuzdaki likidite de zayıf olduğundan, fiyat farklılıkları ve işlem kaymaları artmaktadır.

Birçok kullanıcı, farklı zincirler arasında para transferi yapmak için köprü protokollerini kullanıyor, ancak bu köprü protokolleri sık sık saldırı hedefi oluyor ve panik ile güvensizlik yaratıyor. Eğer likidite transferi çok karmaşık veya riskli olursa, DeFi'nin ana akımda benimsenmesi zor olur. Bu arada, projelerin birden fazla ağda dağıtım yapması gerekiyor, aksi takdirde elenme riski ile karşı karşıya kalıyorlar.

Bazı gözlemciler, parçalanmanın kullanıcıları birkaç önde gelen yerel blok zinciri veya merkezi borsa ile sınırlı kalmaya zorlayabileceğinden endişe ediyor ve bu durumun blok zincirinin gelişimini teşvik eden merkeziyetsizlik ilkesine zarar verebileceğini düşünüyor.

Mevcut çözümler hala eksiklikler barındırıyor.

Mevcut durumda bu sorunu çözmek için bazı çözümler ortaya çıkmıştır. Köprüleme ve varlık paketleme, temel bir birlikte çalışabilirlik sağlamıştır, ancak kullanıcı deneyimi hâlâ yeterince akıcı değildir. Çapraz zincir toplayıcılar, token'ları bir dizi değişim üzerinden yönlendirebilir, ancak genellikle temel likiditeyi birleştirmez, sadece kullanıcılara rehberlik eder.

Aynı zamanda, bazı ekosistemler çerçeveleri içinde birlikte çalışabilirlik sağladı, ancak daha geniş Kripto Varlıklar alanında hala nispeten bağımsız bölgeler olarak kalmaktadır.

Sorunun kökeni şudur: Her bir zincir kendisini bağımsız bir birey olarak görmektedir. Herhangi bir yeni zincir veya alt ağ, gerçekten Likiditeyi birleştirmek için alt yapıda "ekleme" yapmak zorundadır. Aksi takdirde, sadece başka bir kullanıcının keşfetmesi ve köprü kurması gereken Likidite alanını artıracaktır. Blok zincirler, köprü protokolleri ve toplayıcılar birbirlerini rakip olarak gördükleri için, kasıtlı olarak izole edilme ve parçalanmayı artırma nedeniyle bu zorluk daha karmaşık hale gelmektedir.

temel katmanda likidite entegrasyonu

Temel katmanın entegrasyonu, köprüleme ve yönlendirme işlevlerini doğrudan zincirin temel altyapısına entegre ederek likidite parçalanması sorununu çözmektedir. Bu yaklaşım, bazı temel protokollerde ve özel çerçevelerde, birlikte çalışabilirliği temel bir unsur olarak görmektedir, isteğe bağlı bir ek özellik olarak değil.

Doğrulama düğümleri otomatik olarak çapraz zincir bağlantılarını işler, bu nedenle yeni zincirler veya yan zincirler hemen başlatılabilir ve daha geniş bir ekosistemin likiditesine erişebilir. Bu, genellikle güvenlik riskleri ve kullanıcı sürtünmeleri getiren üçüncü taraf köprülerine olan bağımlılığı azaltır.

Bazı tanınmış blok zincirlerinin heterojen ikinci katman genişletme çözümleri konusundaki karşılaştığı zorluklar, entegrasyonun önemini vurgulamaktadır. Farklı katılımcılar - temel blok zinciri olarak uzlaşma katmanı, ikinci katman uygulamaya odaklanmış ve çeşitli köprü hizmetleri - kendi motivasyonlarına sahiptir, bu da Likidite'nin dağılmasına yol açmaktadır.

Bu uzmanın konuyu gündeme getirmesi, daha bütüncül bir tasarımın gerekliliğini vurgulamaktadır. Entegre temel katman modeli, piyasaya sürüldüğünde bu bileşenleri bir araya getirir, fonların serbestçe akmasını sağlar ve kullanıcıların birden fazla cüzdan, köprü çözümleri veya toplama arasındaki geçişleri gereksiz kılar.

Entegre yönlendirme mekanizması, varlık transferlerini de entegre ederek arka planda birleşik bir likidite havuzunu simüle eder. Her işlemdeki kullanıcıları ücretlendirmek yerine genel likidite akışının küçük bir kısmını yakalayarak, bu tür protokoller sürtünmeyi azaltır ve tüm ağın sermaye akışını teşvik eder. Yeni blok zincirleri dağıtan geliştiriciler, paylaşılan likidite temeline hemen erişebilirken, nihai kullanıcılar birden fazla araç kullanmaktan veya beklenmedik maliyetlerle karşılaşmaktan kaçınabilirler.

Bu entegrasyona verilen önem, daha fazla ağ çevrimiçi olsa bile kesintisiz bir deneyim sağlamaya yardımcı olur.

sadece tek bir ekosistem sorunu değildir

Önceki uzmanların blogları belirli bir ekosistemin genişlemesine odaklansa da, parçalanma yaygın bir sorundur. Proje, Ethereum Sanal Makinesi ile uyumlu bir zincir, WebAssembly tabanlı bir platform veya başka bir platform üzerinde kurulmuş olsun, eğer likidite izole olursa, parçalanma tuzağına düşer.

Artan sayıda protokol, temel katman çözümlerini keşfettikçe - otomatik etkileşimi zincir tasarımlarına entegre ederek - insanların gelecekteki ağların sermayeyi daha fazla bölmeyeceğini, aksine sermayeyi birleştirmeye yardımcı olacağını umuyor.

Açık bir ilke ortaya çıkıyor: Bağlantı yoksa, aktarım hızı hiçbir anlam ifade etmez.

Kullanıcılar birinci katman, ikinci katman veya yan zincir hakkında endişelenmek zorunda değiller. Sadece merkeziyetsiz uygulamalara (DApps), oyunlara ve finansal hizmetlere kesintisiz erişim istiyorlar. Yeni zincirin deneyimi tanıdık ağda işlem yapmaya benzerse, kullanıcılar bunu kabul edecekler.

Birleşik ve likit bir geleceğe doğru

Şifreleme topluluğunun işlem hacmine olan ilgisi, beklenmedik bir çelişkiyi ortaya koyuyor: Hız artırmak için oluşturduğumuz her yeni zincir, ekosistemin avantajlarını daha fazla dağıtıyor ve bu avantaj, paylaşılan likiditede yatıyor. İşlem kapasitesini artırmayı amaçlayan her yeni zincir, başka bir izole edilmiş sermaye havuzu oluşturuyor.

Blok zinciri altyapısına birlikte çalışabilirliği doğrudan inşa etmek, bu zorluğun üstesinden gelmek için net bir yol sunar. Protokoller çapraz zincir bağlantılarını otomatik olarak işleyip varlıkları etkili bir şekilde yönlendirdiğinde, geliştiriciler kullanıcı tabanlarını veya sermayelerini dağıtmadan genişleyebilirler. Bu modelin başarısı, ekosistem genelinde değer akışının ne kadar düzgün bir şekilde ölçüldüğünü ve geliştirildiğini sağlamaktan gelir.

Bu yöntemin teknik temeli şu anda mevcuttur. Sektör bu önlemleri ciddiyetle uygulamalı ve güvenlik ile kullanıcı deneyimine dikkat etmelidir.