Tetikleyici Operatör: Akıllı Sözleşmelerdeki Doğrusal Olmayan Değer Yakalama Mekanizması

Akıllı sözleşmelerin çalışma sürecinde, iç mantık belirli koşulları sağladığında sözleşme durumunu değiştirmek için genellikle dış bir işlemin tetiklenmesi gerekir. Bu tasarım, Satoshi Nakamoto'nun mimarisine dayanan akıllı sözleşmelerin doğasından kaynaklanmaktadır: her işlem küresel bir müzayededir. Otomatik tetikleme tasarımlarını denemek, genellikle bu oyun teorisi sorununu göz ardı eder; zorla sıralama yapılırsa, saldırı veya arbitraj gibi oyun çatışmalarına yol açabilir.

Tetkik işlevinin temeli, GAS tüketimi, bilgi taşıma maliyeti ve durum değişikliği getirisi arasındaki doğrusal olmayan değişim üzerine kurulmuştur. Bu doğrusal olmayan özellik, bazı boyutlarda kendini artıran bir mekanizma oluşturmanın ve dolayısıyla değer biriktirmenin mümkün olup olmadığına dair ilginç bir soru ortaya çıkarmaktadır.

Tetkik operatörleri genellikle üç ana unsuru içerir:

1. Yetki: Tetikleyici nesne sınırlı mı, örneğin borç verme işlemlerinde geri ödeme yalnızca borçlu tarafından tetiklenebilirken, tasfiye herhangi biri tarafından tetiklenebilir.

2. Bilgi taşıma: Tetiklendiğinde sözleşmeye bilgi veya varlık iletmek gerekip gerekmediği, tetikleme maliyetini etkileyebilir.

3. Zaman ile ilgili olma: Tetikleyici geçerliliği zamanla ilgili mi, bu tetikleme stratejisini etkiler.

DeFi tasarımında, tetikleyici operatörler genellikle oyunun üçüncü taraf eylemi olarak konumlandırılır ve esas olarak tasfiye için kullanılır. Bu tasarım, teşvik mekanizması sorununu beraberinde getirir; farklı senaryolarda farklı teşvik tasarımları olacaktır, özellikle bilgi maliyetleri ve zaman etkileri açısından.

Temasörler, likidasyon dışında otomatik hedge gibi önemli bir işlev de barındırmaktadır; bu, sektörde henüz derinlemesine uygulanmamıştır. Ayrıca, bilgi yaratma veya aktif katkıda bulunma işlevi olan temasörler de önemli bir uygulama türüdür, örneğin NEST sistemindeki teklif mekanizması. Zamanla, temasörlerin doğrusal olmayan yapısı ve geniş kapsamı nedeniyle, zincir üzerinde değer yakalayan ilk operatör olma potansiyeline sahip olduğu düşünülmektedir.

Ancak, tetikleyici operatörlerin bağımsız olarak tam bir oyun sistemi (GAME) oluşturup oluşturamayacağı hala tartışmaya değer bir konudur. Her tetikleyici operatör belirli bir senaryo ile ilişkili olduğundan, tek bir teşvik sistemi altında çalışması zordur. Bu, Ethereum'un her komut için GAS tüketimini belirlemesi yönteminden farklıdır; bu yöntemde, önce temel komutlar standartlaştırılır, ardından sözleşme yapısı geri seçilir.

Eğer tetikleyici operatörünü bağımsız bir OYUN haline getirmek istiyorsanız, aşağıdaki faktörleri göz önünde bulundurmalısınız:

1. Maliyet: GAS ücretleri ve bilgi net maliyeti dahil.
2. Gelir: Birleşik bir token ile temsil edilir, zaman ve senaryo faktörleri dikkate alınarak.
3. Temel ödüller: Sistemin sağladığı değerle ilişkilidir.

Analizlere göre, tetikleyici operatörün bağımsız bir GAME haline gelmesi ve kendi kendini güçlendirme özelliği kazanması için rastgele faktörlerin getirilmesi gerekebilir. Ancak bu, sistemin iç bir piyango haline gelmesine ve dışsal değer eksikliği yaşamasına neden olabilir.

Buna karşılık, tetikleyici operatör büyük sözleşmelerde bir aşama olarak yer aldığında, bazı kendini artırma özelliklerine sahip olabilecektir. Örneğin, NEST sisteminde, tetikleyici teklifin maliyeti ile NEST değeri arasında doğrusal bir ilişki yoktur; bu, sisteme kendini artıran bir özellik kazandırır.

Genel olarak, tetikleyici operatörlerin doğrusal olmayan yapısı, büyük sözleşmelerle birleştirilerek ekonomik değer taşıyan kendini güçlendiren işbirliği yapmayan oyunlar oluşturabilir. Ancak, bir bütün oyun tasarımını bağımsız olarak tamamlamak ve değer biriktirmek zor. Bu açıdan, bazı mevcut ürünlerin mantıksal olarak sorunları olabilir ve aslında iç loto sistemine dönüşebilir.